نظام بینالمللی حقوق بشر برخاسته از آرمان تأسیس جهانی فارغ از تهدید و جنگ است. جهانی که در آن انسان و حقوق بشر دیگر مورد تحقیر و توهین قرار نمیگیرد. پس از گذشت چند دهه از عمر نظام بینالمللی حقوق بشر، آسیبشناسی این نظام نه فقط یک ضرورت بلکه یک مسئله جهانی است. پژوهش حاضر با روش توصیفی - تحلیلی به مطالعهی ابعاد جامعهشناسانه، هستیشناسانه و انسانشناسانه نظام بینالمللی حقوق بشر پرداخته است. انگیزهی پدیداری، سیر تکاملی و بنیاد نظام بینالمللی حقوق بشر به دلیل جهانبینی مادی و تفکر اومانیستی فاقد ظرفیت جهانی است. روح حاکم بر این نظام بیانگر این واقعیت است که توحید (خداباوری) و معاد (فرجامباوری) به مثابه اصول اعتقادی و مورد احترام پیروان ادیان الهی، در این نظام هیچ جایگاهی ندارد. این غفلت یا تغافل از خداوند به عنوان مبدأ جهان هستی و معاد (فرجامباوری)، پیامدهای ناگواری نظیر انسانگرایی، فردگرایی، خردگرایی افراطی، دینگریزی، خویشتن مالکی، لذتگرایی لجام گسیخته و نظایر آن را موجب گردیده است. این نظام بیتوجه به باورها، ارزشها، فرهنگها و نظام حقوقی توحیدی، تأسیس و توسعه یافته است. نظام بینالمللی در عمل وسیلهای برای گسترش، تعمیق و مشروعیت برداشتهای غربی از جامعهی مطلوب میباشد. خاستگاه غربی، حالت انفعالی و تفاوتهای ارزشی، فرهنگی و حقوقی کشورها، مقبولیت جهانی نظام بینالمللی حقوق بشر را با چالشهای جدی مواجه ساخته است.
سلیمی, عبدالحکیم . (1402). آسیب شناسی نظام بین المللی حقوق بشر (رویارویی حقوق بشر توحیدی با حقوق بشر مادی). گفتمان حقوق اسلامی معاصر, 1(1), 151-172. doi: 10.22034/ils.2023.7363
MLA
سلیمی, عبدالحکیم . "آسیب شناسی نظام بین المللی حقوق بشر (رویارویی حقوق بشر توحیدی با حقوق بشر مادی)", گفتمان حقوق اسلامی معاصر, 1, 1, 1402, 151-172. doi: 10.22034/ils.2023.7363
HARVARD
سلیمی, عبدالحکیم. (1402). 'آسیب شناسی نظام بین المللی حقوق بشر (رویارویی حقوق بشر توحیدی با حقوق بشر مادی)', گفتمان حقوق اسلامی معاصر, 1(1), pp. 151-172. doi: 10.22034/ils.2023.7363
CHICAGO
عبدالحکیم سلیمی, "آسیب شناسی نظام بین المللی حقوق بشر (رویارویی حقوق بشر توحیدی با حقوق بشر مادی)," گفتمان حقوق اسلامی معاصر, 1 1 (1402): 151-172, doi: 10.22034/ils.2023.7363
VANCOUVER
سلیمی, عبدالحکیم. آسیب شناسی نظام بین المللی حقوق بشر (رویارویی حقوق بشر توحیدی با حقوق بشر مادی). گفتمان حقوق اسلامی معاصر, 1402; 1(1): 151-172. doi: 10.22034/ils.2023.7363