مسئولیت کیفری خودکشی از دیدگاه فقه امامیه، فقه حنفیه و حقوق کیفری ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه حقوق جزا و جرم شناسی، جامعه المصطفی العالمیه، قم، ایران

2 دانشجوی دکتری فقه و حقوق قضایی گرایش جزا و جرم شناسی، جامعه المصطفی العالمیه،قم،ایران

10.22034/ils.2024.15895.1080

چکیده

خودکشی عبارت از مرگی است که نتیجه­ی مستقیم یا غیر مستقیم فعل یا ترک فعل قربانی باشد. برخلاف قتل، در خودکشی، بزهکار در ارتکاب بزه نقش دارد و در آن وحدت قاتل و مقتول مطرح است. آمارها نشان می­دهد پدیده خودکشی با توجه به علل و عوامل مختلف، در سطح جامعه و جهان گسترش فراوان دارد. ازاین‌رو، برحسب ضرورت در علوم مختلف به این پدیده پرداخته­اند. با این حال، در حقوق کیفری مورد غفلت قانون­گذار و دکترین حقوق کیفری واقع شده است. این نوشتار به روش تحلیلی ـ توصیفی و تطبیقی، برمبنای منابع معتبر فقه و حقوق اسلامی با نگاهی به قوانین کیفری ایران و افغانستان، در تلاش است ضمن تبیین مبانی حرمت خودکشی از منظر فقه اسلامی، به بررسی نقادانه قوانین کیفری بپردازد. یافته­های این پژوهش نشان می‌دهد هرچند قسمت عمده­ای از مصادیق خودکشی از منظر فقه اسلامی و حقوق کیفری ایران و افغانستان، فاقد مسئولیت کیفری است، در مسأله، صورت­های متعددی از قبیل شرکت، اکراه، تسبیب و معاونت در خودکشی مطرح است که به باور مشهور فقها برپایه استناد نتیجه مجرمانه به رفتار ارتکابی، به میزان دخالتشان دارای مسئولیت کیفری (قصاص و دیه) بوده و قوانین کیفری برخی موارد از قبیل معاونت در خودکشی را مقتضی مجازات تعزیری دانسته است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Criminal Responsibility for Suicide from the Perspectives of Imamite Jurisprudence, Hanafi Jurisprudence, and Iranian Criminal Law

نویسندگان [English]

  • Seyyed Rasool Aghaei 1
  • Aziz Baqiri 2
1 . Assistant Professor, Department of Criminal Law and Criminology, Al-Mustafa International University, Qom, Iran
2 Ph.D. Student in Jurisprudence and Judicial Law with a Focus on Criminal Law and Criminology, Al-Mustafa International University, Qom, Iran
چکیده [English]

Suicide is defined as a death resulting directly or indirectly from the victim’s own actions or omissions of an action. Unlike murder, where a separate perpetrator is involved, suicide involves a similarity between the perpetrator and the victim. Data show that suicide, influenced by various causes and factors, is prevalent globally. This phenomenon has been explored across different scientific disciplines as a result. However, it has been largely overlooked by legislators and criminal law theory. This paper, employing an analytical-descriptive and comparative approach based on authoritative sources of jurisprudence and Islamic law and considering the criminal laws of Iran and Afghanistan, aims to elucidate the foundations of suicide prohibition from an Islamic jurisprudential perspective and critically assess the relevant criminal laws. The study reveals that, while many suicide cases under Islamic jurisprudence and the criminal laws of Iran and Afghanistan do not incur criminal responsibility, various forms of involvement in suicide—such as participation, coercion, causation, and assistance—are considered. According to predominant juristic views, individuals may bear criminal responsibility (retaliation and blood money) based on their level of involvement in the act. Additionally, some criminal laws regard aiding in suicide as warranting discretionary punishment.
.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Suicide
  • criminal responsibility
  • Islamic jurisprudence
  • Iranian criminal law
  • Afghan criminal law
  1. آرون، ریمون. (1393ش). مراحل اساسی سیر اندیشه در جامعه شناسی، ترجمه: باقر پرهام، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
  2. ابن ادریس حلّی، محمد بن منصور بن احمد. (1410ق). السرائر الحاوی لتحریر الفتاوى، قم: دفتر انتشارات اسلامى.
  3. ابن رشد، محمد بن رشد قرطبی. (1982م). بدایه المجتهد و نهایه المقتصد، بیروت: بی­نا.
  4. ابن ­قدامه مقدسی، عبدالرحمن بن محمد. (بی­تا). الشرح الکبیر علی متن المقنع، بیروت: دارالکتب العربی للنشر و التوزیع.
  5. ابن نووی. (بی­تا). المنهاج فی شرح صحیح مسلم بن الججاج، قاهره: انتشارات المصریه.
  6. ابن­جلاب بصری، عبدالله بن حسین و حسن، سید کسروی. (1428ق). التفریع فی فقه الإمام مالک بن أنس، لبنان: دار الکتب العلمیة.
  7. اردبیلی، محمدعلی. (1400ش). حقوق جزای عمومی، تهران: نشر میزان.
  8. اسلامی­نسب، علی. (1376ش). بحران خودکشی، تهران: اتشارات فرودسی، چ: اول.
  9. اصفهانى فاضل هندى، محمد بن حسن. (1416ق). کشف اللثام و الإبهام عن قواعد الأحکام، قم: دفتر انتشارات اسلامى.
  10. النواوی، عبدالخالق. (بی تا). التشریع الجنائی فی الشریعه الاسلامیه و القانون الوضعی، بیروت: دار و مکتبه الاسلامی.
  11. انجمن مستقل وکلایی افغانستان. (1398ش)، شرح کد جزا، کابل: بنیاد آسیا.
  12. جزیرى، عبد الرحمن، غروى، سید محمد و یاسر مازح. (1419ق). الفقه على المذاهب الأربعة و مذهب أهل البیت علیهم­السلام، بیروت: دار الثقلین.
  13. ج‍ن‍دی‌، خ‍ل‍ی‍ل ‌‌ب‍ن‌ اس‍ح‍اق‌ و نجیب، احمد عبد الکریم. (1429ق). التوضیح فی شرح المختصر الفرعی لإبن الحاجب، قاهره: مرکز نجیبویة للمخطوطات و خدمة التراث.
  14. حاجی ده­آبادی، احمد. (1396ش). جرایم علیه اشخاص(قتل)، تهران: میران.
  15. حر عاملی، محمد بن حسن. (1409ق). وسایل الشیعه، قم: آل البیت.
  16. حسنی، محمدحسن و علیزاده، حمید. (1399ش)، «مطالعه تطبیقی معاونت در جرم در حقوق کیفری ایران، آمریکا و اسکاتلند»، نشریه پژوهش­های حقوق، پائیز، شماره43.
  17. حلّى، یحیى بن سعید. (1405ق)، الجامع للشرائع، قم: مؤسسة سید الشهداء العلمیة.
  18. خمینی، روح­الله، تحریر الوسیله. (1383ش). مترجم: علی اسلامی، قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  19. خویى، سید ابو القاسم. (1422ق). مبانی تکملة المنهاج، قم: مؤسسة إحیاء آثار الإمام الخوئی.
  20. شامبیاتی، هوشنگ. (1392ش). حقوق جزای عمومی، تهران: مجد.
  21. شیخ حر عاملی، محمد بن حسن. (1409ق). وسائل الشیعه، قم: موسسه آل البیت.
  22. صفایی، سیدحسین و رحیمی، حبیب الله. (1397ش). مسئولیت مدنی(الزامات خارج از قرار داد)، تهران: سمت.
  23. طباطبائی، سیدمحمد حسین. (1417ق). المیزان فی تفسیر القرآن، قم: دفترانتشارات اسلامی.
  24. طبرسى، امین الإسلام، فضل بن حسن. (1410ق). المؤتلف من المختلف بین أئمة السلف، مشهد: مجمع البحوث الإسلامیة.
  25. طرابلسى، ابن براج، قاضى عبد العزیز. (1406ق). المهذب، قم: دفتر انتشارات اسلامى.
  26. طوسى، ابو جعفر، محمد بن حسن. (1387ق)، المبسوط فی فقه الإمامیة، تهران: المکتبة المرتضویة.
  27. عاملى شهید ثانى، زین الدین بن على. (1413ق). مسالک الأفهام إلى تنقیح شرائع الإسلام، قم: مؤسسة المعارف الإسلامیة.
  28. عروسى حویزى، عبد على بن جمعه. (1415ق). تفسیر نور الثقلین، قم: اسماعیلیان.
  29. علامه حلّى، حسن بن یوسف بن مطهر اسدى. (1410ق). إرشاد الأذهان إلى أحکام الإیمان، قم: دفتر انتشارات اسلامى.
  30. عمید، حسن. (1386ش). فرهنگ عمید، تهران: امیر کبیر.
  31. عوده، عبدالقادر. (1413ق). الشریع الجنایی الاسلامی، بیروت: موسسه الرساله.
  32. عوض محمد، عوض. (بی­تا). جرائم الاشخاص و الاموال، قاهره: جامعه الاسکندریه.
  33. غزالی، محمد بن محمد. (1417ق). العزیز شرح الوجیز المعروف بالشرح الکبیر العلمیه، بیروت: دار الکتب العلمیة.
  34. کلینى، محمد بن یعقوب. (1407ق). الکافی، تهران: اسلامیه.
  35. محقق حلّى، نجم الدین، جعفر بن حسن. (1408ق). شرائع الإسلام فی مسائل الحلال و الحرام، قم: اسماعیلیان.
  36. مدنی کاشانى، حاج آقا رضا. (1408ق). کتاب الدیات، قم: دفتر انتشارات اسلامى.
  37. مرادی، حسن. (1396ش). حقوق جزای اختصاصی ـ جرایم علیه اشخاص: جنایات، تهران: نشر میزان.
  38. مراغی، میر عبدالفتاح. (1417ق). العناوین الفقهیه، قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  39. نجفى صاحب الجواهر، محمد حسن. (1404ق). جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  40. نجفى کاشف الغطاء، محمد حسین بن على بن محمد رضا. (1359ق). تحریر المجلة، نجف اشرف: المکتبة المرتضویة.
  41. نراقى، مولى احمد بن محمد مهدى. (1415ق). مستند الشیعة فی أحکام الشریعة، قم: مؤسسه آل البیت علیهم السلام.
  42. نسائی، احمد بنی علی. (1420ق). سنن النسائی، بیروت: دارالفکر.