Reformation and Rehabilitation of Criminals in Islamic Criminal Policy: Foundations, Methods, and Aims

Document Type : Original Article

Authors

1 azizbaqiri9633@gmail.com Level Three Graduate of Qom Seminary, Qom, Iran (Ph.D. Student in Jurisprudence and Judicial Law)

2 Associate Professor, Department of Jurisprudence and Law, Islamic Culture and Thought Research Institute, Qom, Iran

Abstract

Reformation and rehabilitation, defined as the set of social improvement measures undertaken for the treatment and guidance of criminals back into society, have been among the important policies discussed by criminologists over the last one or two centuries. The commitment to the reform and treatment of offenders is considered one of the hallmarks of a desirable criminal policy. From the perspective of Islam, the treatment and rehabilitation of criminals is recognized as a value, and Islamic texts are replete with reformatory teachings and strategies. The main question of this research is: "What foundations, methods, and aims does Islamic criminal policy offer for the reformation and rehabilitation of criminals?"
Utilizing a descriptive-analytical research method and examining Islamic texts, this article seeks to analyze the nature and dimensions of the rehabilitation and reformation of offenders within Islamic criminal policy. The findings of the research indicate that Islam, while employing compatible human experiences, holds a view that extends beyond mere social rehabilitation. By providing specific methods such as repentance therapy (Tawbah-darmani), forgiveness therapy (Afw-darmani), prayer therapy (Namaz-darmani), and other reformatory strategies, it pays special attention to the internal reform and moral training of offenders. This approach, in addition to reforming the criminal, paves the way for their return to society as a useful member. Therefore, Islamic criminal policy is significant and worthy of research in various dimensions from this perspective.
 

Keywords

Main Subjects


ابراهیمی، شهرام. (1391 هـ.ش). «بازپروری عادلانه مجرمان». نشریه آموزه‌های حقوق کیفری. ش 3.
ابن‌منظور، محمد بن مکرم. (1414 هـ). لسان العرب. بیروت: دارالفکر - دارالصادر.
اکرمی، الهام. (1391 هـ.ش). «سیاست جنایی اسلام: سازادهی یا بازپروری؟ - قسمت اول». نشریه دادرسی. ش 94.
آنسل، مارک. (1391 هـ.ش). دفاع اجتماعی. ترجمه: محمد آشوری و علی‌حسین نجفی ابرند‌آبادی. چ 4. تهران: گنج دانش.
انوری، حسن. (1386 هـ.ش). فرهنگ بزرگ سخن. چ 4. تهران: سخن.
باقری، عزیز؛ و محمدرضا مصباح. (1403 هـ.ش). «کرامت انسانی در سیاست جنایی اسلام و قوانین جمهوری اسلامی ایران». فصلنامه علمی نسیم کوثر. ش 14.
بهمنی‌فخر، سیدصابر. (1399 هـ.ش). «بازپروری اسلامی و عادلانه مجرمان، الزامی غیر قابل انکار». نشریه رهیافت‌های نوین در مطالعات اسلامی. ش 2.
بولک، برنار. (1385 هـ.ش). کیفرشناسی. ترجمه: علی‌حسین نجفی ابرندآبادی. چ 5. تهران: مجد.
پاینده، ابوالقاسم. (1382 هـ.ش). نهج‌الفصاحة (مجموعه کلمات قصار حضرت رسول صلى الله علیه و آله). چ 4. تهران: [بی‌نا].
حاجی‌ده‌آبادی، محمدعلی. (1386 هـ.ش). «اصلاح مجرمان در سیاست جنایی تقنینی ایران». فصلنامه حقوق، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی. دوره 39. ش 3.
حاجی‌ده‌آبادی، محمدعلی. (1403 هـ.ش). اصلاح مجرمان در سیاست جنایی اسلام. چ 2. تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
حسینی، سیدمحمد. (1383 هـ.ش). سیاست جنایی در اسلام در جمهوری اسلامی ایران. چ 1. تهران: سمت.
داودی گرمارودی، هما. (1384 هـ.ش). «مکتب نئوکلاسیک نوین و احیای رویکرد سزادهی». مجلۀ حقوق و علوم سیاسی. ش 68.
داودی گرمارودی، هما. (1384 هـ.ش). «نقد گستره دادگستری خصوصی در قانون مجازات اسلامی». ندای صادق. تهران: دانشگاه امام صادق(ع) پردیس خواهران. ش 39.
رهامی، محسن. (1385 هـ.ش). «زمینه عدالت ترمیمی در حقوق کیفری ایران». مجلۀ حقوق و علوم سیاسی. ش 74.
شاکری گلپایگانی، طوبی. (1385 هـ.ش). سیاست جنایی اسلامی. چ 1. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
شریف الرضی، محمد بن حسین. (1414 هـ). نهج‌البلاغة (للصبحی صالح). چ 1. قم: [بی‌جا].
شریف‌آبادی عزیزی، فاطمه؛ امیرحسن نیازپور؛ و سیدمهدی احمدی. (1394 هـ.ش). «بازپروری عادلانه مجرمان، مبانی و جایگاه آن در حقوق ایران». پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه شهید باهنر کرمان: دانشکده حقوق و الهیات.
شیروانی، علی. (1384 هـ.ش). ترجمه نهج‌البلاغه. چ 4. [بی‌جا]: انتشارات دارالعلم.
طبرسی، فضل بن الحسن. (1408 هـ). مجمع البیان فی تفسیر القرآن. با تعلیقات سید‌هاشم رسولی محلاتی. ج 7. [بی‌جا]: دارالمعرفه.
عادلی، عبدالحکیم؛ و محمدعلی حاجی‌ده‌آبادی. (1389 هـ.ش). «سیاست جنایی مبارزه با مواد مخدر در حقوق افغانستان و اسناد بین‌الملل». پایان‌نامه کارشناسی ارشد. قم: جامعه المصطفی.
عاشور، سیدعلی. (1421 هـ). تفسیر المنسوب الی الامام ابی محمد ابن علی العسکری. بیروت: مؤسسه التاریخ العربی.
فتحی بهنسی، احمد. (1983 م). العقوبه فی الفقه السلامی. چ 2. بیروت: دارالرائد العربی.
قیاسی، جلال‌الدین. (1385 هـ.ش). مبانی سیاست جنایی حکومت اسلامی. چ 1. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
کلینى، محمد بن یعقوب. (1429 هـ). کافی. چ 1. قم: دارالحدیث.
کلارکسون، سی.ام.وی. (1371 هـ.ش). تحلیل مبانی حقوق جزا. ترجمه: حسین میرمحمدصادقی. تهران: جهاد دانشگاهی شهید بهشتی.
کولمن، کاوینگتن. (1376 هـ.ش). روان‌شناسی نابهنجار و زندگی نوین. مترجم: کیانوش هاشمیان. چ 1. انتشارات دانشگاه الزهرا.
گرجی، ابوالقاسم. (1365 هـ.ش). مقالات حقوقی. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
مجلسى، محمد باقر. (1403 هـ). بحارالأنوار. چ 2. بیروت: [بی‌جا].
محقق حلی، جعفر. [بی‌تا]. شرایع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام. تهران: نشر استقلال.
محمدی، ابراهیم. (1397 هـ.ش). «نقش آموزه‌های دینی و اعتقادی در پیشگیری از جرم». دو‌فصلنامه علمی - اختصاصی معارف فقه علوی. س 4. ش 6.
مرعشی شوشتری، سیدحسن. (1381 هـ.ش). «اجرای علنی مجازات‌ها». الهیات و حقوق مجله دانشگاه علوم اسلامی رضوی. س 2. ش 4.
مقدم، محمدجواد؛ سیدابراهیم حسینی؛ و رضا محمدی. (1403 هـ). «راهبردهای غیرکیفری اصلاح مجرمان از منظر حقوق اسلامی». همایش ملی علوم انسانی با رویکرد نوین: اولین همایش ملی علوم انسانی با رویکرد نوین. ص 5192-5214.
موسوی خمینی، روح‌الله. (1379 هـ.ش). تحریرالوسیله. چ 1. تهران: موسسۀ تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
نجفی، محمدحسین. (1362 هـ.ش). جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام. چ 2. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
نوریان، ایوب. (1396 هـ.ش). «اصلاح و بازپروری بزهکاران، از مرحله تحقیق تا پی از اجرای حکم». نشریه دادرسی. ش 123.