The Transformation of Muta (Fixed-Term Marriage) Lacking a Specified Duration into Permanent Marriage: A Reflection in Jurisprudence, Law, and Judicial Precedent

Document Type : Original Article

Authors

1 M.A. Graduate in Jurisprudence and Fundamentals of Law, Ilam University, Ilam, Iran

2 Ph.D. Candidate in Private Law, University of Judicial Sciences and Administrative Services, Tehran, Iran

Abstract

The Mahr (dower) and Ajal (fixed term or duration) are cited in Islamic jurisprudence and law as the essential elements and constituent factors of the Nikāh Mut’ah (fixed-term marriage). Concerning the legal ruling when a temporary marriage contract is concluded, yet the parties fail to specify the duration, a difference of opinion exists among jurists. One group, which comprises most legal scholars along with some jurists, maintains, for various reasons including the principle of "Contracts follow Intentions" (al-'Uqūd Tābi'at al-Quṣūd), that in such an instance the contract shall be void. Another group, consisting of the most prominent Imami jurists, has issued a fatwa (religious decree) ruling the transformation of the temporary contract into a permanent marriage (Nikāh Dā’im). The reasoning for this group rests upon narrations transmitted from Imam Sadiq (A.S.).
Through an analytical and library-based examination, along with a review of the arguments of both groups and a mention of the judicial precedent, this article concludes that the principle al-'Uqūd Tābi'at al-Quṣūd, like other general rules, has not remained without exception (takhṣiṣ). Furthermore, as intended by the Lawgiver (Shāri'), if the duration is not specified in a temporary marriage, the said contract shall be considered permanent. This article adopts the latter view (the transformation of temporary to permanent marriage in the absence of a stated duration) and proceeds to analyze the issue. Its novelty lies in the consistent legal and jurisprudential arguments put forth, with a distinct emphasis on avoiding the negative consequences (tālī fāsid) arising from the contract's nullity. By relying on judicial opinions, the views of eminent legal scholars, and jurisprudential analysis, this research endeavours, with a novel approach, to both defend its own perspective and elucidate the legal and social implications of this theory, thereby offering a practical solution to associated legal dilemmas.

Keywords

Main Subjects


ابن‌إدریس حلی، محمد بن احمد. (1410 هـ). السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی. قم: جامعه المدرسین.
اردبیلی، محمد بن علی. (1403 هـ). جامع الرواة. بیروت: دارالاضوا.
امامی، سیدحسن [بی‌تا]. حقوق مدنی. تهران: اسلامیه.
انصاری، مرتضی بن محمدامین. (1415 هـ). کتاب المکاسب. ج 6. قم: کنگره جهانی بزرگداشت شیخ اعظم انصاری.
ایزدی‌فرد، علی‌اکبر؛ رحیم قلی‌پور؛ و محمد صالحی. (1390 هـ.ش). «عدم ذکر مدت در نکاح منقطع». فصلنامه فقه و حقوق خانواده. ش 55.
آهنگران، محمدرسول؛ و محمد گل‌آقایی. (1400 هـ.ش). «حکم تبدیل عقد نکاح موقت به دائم با فرض ذکرنکردن مدت در صیغه». مطالعات فقهی‌ حقوقی زن و خانواده. دوره 4، ش 7.
باقری اصل، حیدر؛ و سعیده باقری اصل. (1403 هـ.ش). «بازخوانی تأثیر متقابل قصد و مدت نکاح و راه‌حل‌های تصحیح آن». دوفصلنامه علمی دانش حقوق مدنی. ش 26.
بحرانی، یوسف. (1405 هـ). الحدائق الناضرة فی أحکام العترة الطاهرة. قم: مؤسسة النشر الإسلامی.
بهجت، محمدتقی. (1426 هـ). استفتائات (جامع المسائل). قم: دفتر حضرت آیت‌الله بهجت.
جعفری لنگرودی، محمدجعفر. (1387 هـ.ش). حقوق خانواده. تهران: گنج دانش.
حلبی، ابوصلاح. (1403 هـ). الکافی فی الفقه. اصفهان: مکتبة الإمام أمیرالمؤمنین.
خاتمی، سیداحمد. (1399 – 1400 هـ.ش). تقریرات درس خارج فقه. قم: حوزه علمیه قم.
خمینی، روح‌الله. (1421 هـ). تحریر الوسیلة. ج 2. قم: مؤسسة تنظیم و نشر آثار الإمام الخمینی.
خویی، سیدابوالقاسم. (1404 هـ). کتاب النکاح. النجف اشرف: منشورات مدرسه دارالعلم.
سبحانی، جعفر. (1392 – 1393 هـ.ش). تقریرات درس خارج فقه. سایت مدرسه فقاهت.
سبزواری، علی مؤمن قمی. (1413 هـ). جامع الخلاف و الوفاق. قم: انتشارات زمینه‌سازان ظهور امام عصر علیه السلام.
شب‌زنده‌دار، محمدمهدی. (1398 – 1399 هـ.ش). تقریرات درس خارج فقه. سایت مدرسه فقاهت.
شبیری زنجانی، سیدموسی. (1383 – 1384 هـ.ش). تقریرات درس خارج فقه. سایت مدرسه فقاهت.
شبیری زنجانی، سیدموسی. (1419 هـ). کتاب نکاح. چ 1. [بی‌جا]: مؤسسه پژوهشی رای‌پرداز.
شهید ثانی، زین‌الدین بن علی . [بی‌تا]. مسالک الأفهام إلی تنقیح شرائع الإسلام. ج 7. قم: مؤسسة المعارف الإسلامیة.
شهید ثانی، زین‌الدین بن علی. (1413هـ). الروضه البهیه فی شرح اللمعة الدمشقیة. ج 5. قم: دارالفقه.
شیخ طوسی، محمد بن حسن. (1417 هـ). تهذیب الأحکام. ج 7. تهران: دارالکتب الإسلامیة.
شیخ طوسی، محمد بن حسن. [بی‌تا]. النهایة فی مجرد الفقه و الفتاوی. بیروت: دارالکتاب العربی.
شیروی، عبدالحسین. (1395 هـ.ش). حقوق خانواده. تهران: نشر سمت.
صفایی، حسین؛ و اسدالله امامی. (1390 هـ.ش). حقوق خانواده. تهران: انتشارات اسلامی.
طباطبایی، سیدعلی. (1418 هـ). ریاض المسائل فی بیان الأحکام بالدلائل. ج 11. قم: مؤسسة آل‌البیت.
عابدی، احمد. (1398 – 1399 هـ.ش). تقریرات درس خارج فقه. سایت مدرسه فقاهت.
عاملی، محمد بن حسن بن علی. (1414 هـ). وسائل الشیعه. قم: آل‌البیت.
علامه حلی، حسن بن یوسف. (1413 هـ). مختلف الشیعة فی أحکام الشریعة. ج 7. قم: مؤسسة النشر الإسلامی.
غزالی، محمد. (1417 هـ). المستصفی من علم الأصول. ج 1. بیروت: دارالکتب العلمیة.
فاضل مقداد، جمال‌الدین. (1422 هـ). التنقیح الرائع لمختصر الشرائع. ج 3. قم: مکتبة آیة الله العظمی المرعشی النجفی.
فاضل هندی، محمد بن حسن. (1416 هـ). کشف اللثام عن قواعد الأحکام. ج 7. قم: مؤسسة النشر الإسلامی.
کاتوزیان، ناصر. (1390 هـ.ش). حقوق خانواده. ج 1. تهران: شرکت سهامی انتشار.
کلینی، محمد بن یعقوب. (1407 هـ). الکافی. ج 5. بیروت: دارالاضوا.
لطفی، اسدالله. (1392 هـ.ش). حقوق خانواده. تهران: خرسندی.
مجلسی، محمدباقر. (1406 هـ). ملاذ الأخیار فی فهم تهذیب الأخبار. قم: مکتبة آیة الله العظمی المرعشی النجفی.
محقق حلی، جعفر بن حسن. (1408 هـ). جامع الشرایع. قم: مؤسسة سیدالشهداء.
محقق داماد، مصطفی. (1396 هـ.ش). بررسی فقهی حقوق خانواده. تهران: مرکز نشر علوم اسلامی.
مکارم شیرازی، ناصر. (1427 هـ). کتاب النکاح. ج 1. قم: مدرسة الإمام علی بن أبی‌طالب.
ناصری، محمد. (1379 هـ.ش). قانون در منظر فقه. تهران: نشر دارالعلم.
نجفی، محمدحسن. (1404 هـ). جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام. ج 30. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.